O książce: 2014 / Stopniowo rozmyta plama zaczęła nabierać wyraźniejszych konturów. Teraz oczy młodego pisarza, szeroko otwarte ze zdumienia, wyraźnie widziały smukłą postać kobiecą w eleganckiej śnieżnobiałej sukni, zastygłej w bezruchu. Twarz ducha o niewyraźnych rysach była zwrócona w stronę Moniki. „Kim jesteś?”. – mimowolnie wybuchła młoda kobieta. „Dlaczego tu jesteś?” Duch milczał, nadal stojąc, nie zmieniając swojej pozycji. Monica poczuła, że ​​panikuje. Mimowolnie zrobiła krok w stronę nieruchomej postaci kobiecej ubranej na biało, jednak w tym momencie duch zaczął blaknąć, najpierw powoli, potem coraz szybciej, aż w końcu zniknął całkowicie, jakby nigdy nie istniał. Ale jednocześnie do uszu Moniki dobiegł ledwo słyszalny, cichy głos, pełen cierpienia i udręki. Nie można było rozróżnić słów, a do serca młodej kobiety wkradł się nieprzezwyciężony strach…